می گویند زمانی که قرار بود دادگاه لاهه برای رسیدگی به دعاوی انگلیس در ماجرای ملی شدن صنعت نفت تشکیل شود ، دکتر مصدق با هیات همراه زودتر از موقع به محل رفت . در حالی که پیشاپیش جای نشستن همه ی شرکت کنندگان تعیین شده بود ، دکتر مصدق رفت و به نمایندگی هیات ایران روی صندلی نماینده انگلستان نشست .
قبل از شروع جلسه ، یکی دو بار به دکتر مصدق گفتند که اینجا برای نماینده هیات انگلیسی در نظر گرفته شده
و جای شما آن جاست ، اما پیرمرد توجهی نکرد و روی همان صندلی نشست .
جلسه داشت شروع می شد و نماینده هیات انگلیس روبروی دکتر مصدق منتظر ایستاده بود تا بلکه بلند
شود و روی صندلی خویش بنشیند ، اما پیرمرد اصلاً نگاهش
هم نمی کرد .
جلسه شروع شد و قاضی رسیدگی کننده به مصدق رو کرد و گفت که شما جای نماینده انگلستان نشسته اید ، جای
شما آن جاست .
کم کم ماجرا داشت پیچیده می شد و بیخ پیدا میکرد که مصدق بالاخره به صدا در آمد و گفت :
شما فکر می کنید نمی دانیم صندلی ما کجاست و صندلی نماینده هیات انگلیس کدام است ؟
نه جناب رییس ، خوب می دانیم جایمان کدام است .
اما علت اینکه چند دقیقه ای روی صندلی دوستان نشستم به خاطر این بود تا دوستان بدانند برجای دیگران نشستن یعنی چه ؟
او اضافه کرد که سال های سال است دولت انگلستان در سرزمین ما خیمه زده و کم کم یادشان رفته که جایشان
این جا نیست و ایران سرزمین آبا و اجدادی ماست نه سرزمین آنان .
سکوتی عمیق فضای دادگاه را احاطه کرده بود و دکتر مصدق بعد از پایان سخنانش کمی سکوت کرد و آرام بلند شد و به روی صندلی خویش قرار گرفت
با همین ابتکار و حرکت ، عجیب بود که تا انتهای نشست ، فضای جلسه تحت تاثیر مستقیم این رفتار پیرمرد قرار گرفته بود و در نهایت نیز انگلستان محکوم شد .
چند جمله پر محتوا از «ارد بزرگ» در مورد ارزش میهن از کتاب سرخ او ، تقدیم به همه دوستداران دکتر محمد مصدق :
(( ابلهان در سرزمین های کوچک همواره سنگ کشورهای بزرگ را به سینه می زنند و هم میهنان خویش را تشویق به بخشش میهن و ناموس خود می کنند . ))
(( میهن پرستی ، همچون عشق فرزند است به مادر . ))
(( میهن دوستی ، دسته و گروه نمی خواهد ! این خواستی است همه گیر ، که اگر جز این باشد باید در شگفت بود . ))
(( ستایش گران میهن ، زنان و مردان آزاده اند . ))
(( میهن پرستی هنر برآزندگان نیست که آرمان آنان است . ))
(( آنکه به سرنوشت میهن و مردم سرزمین خویش بی انگیزه است ارزش یاد کردن ندارد . ))
(( برآزندگان و ترس از نیستی؟! آرمان آنها نیستی برای هستی میهن است . ))
(( میهن پرستی و آزادیخواهی کلید درمان بسیاری از ناراستی هاست . ))
(( روزی که میهن و کشور خویش را از یاد ببریم امنیت خویش را از دست داده ایم . ))
(( عشق به میهن نشان پاکی روان آدمی ست . ))
(( فداکاری در راه میهن ، خوی بزرگان و جاودانه هاست . ))
(( فر میهن ، به جوانان راستین اوست . ))
(( شورانگیزترین عشق ، دلدادگی به میهن است . ))
(( اگر ارزش های میهنی کمرنگ شوند یکپارچگی کشورها به خطر می افتد . ))
(( ابلهانی با روان نازک و نرم (رمانتیک) ، دشمنانه دستاوردها و پیروزیهای میهن خویش را به چالش گرفته اند . ))
(( خودخواه ترین آدمیان آنانی هستند که چشمشان را بر سرنوشت هم میهنانشان بسته اند . ))

آنگاه که شمشیر پلید و اهریمنی خائنین پشت فرمانروای بزرگ تاریخ ایران را شکافت و شیرمرد کشورمان نادرشاه افشار را به زانو انداخت ، نادر با دست خون آلود خویش مشتی خاک به دست گرفت و گفت خاک ایران نادرها دارد … فیلسوف خردمند کشورمان ارد بزرگ می گوید : کجا دلبری زیباتر از «ایران» سراغ دارید ؟ معشوقی که هزاران هزار پیکر عاشق در زیر پایش ، تن به خاک کشیده اند .
آنگاه که نانجیبان خواستند سر نادرشاه افشار منجی ایران در هنگامه تاراج کشور را از تن جدا کنند او با صدای نحیف می گفت ایرانم ایرانم یارانم…